|
|
|
Estevais, een dorp in het district Mogadouro, werd al in de prehistorische tijd bewoond. Bij opgravingen in het begin van de 20e eeuw zijn er verschillende voorwerpen gevonden die uit het Neolithicum dateren (c. 2000 jaar v.C) en die
nu in het Museu Abade de Baçal in Bragança tentoongesteld worden.
Gedurende het Romeinse tijdperk (c. 200 v.C) heeft Estevais zich naar het zich laat aanzien
ontwikkeld als pleisterplaats in de route Moncorvo naar Mogadouro. Op de weg naar Carviçais, in de
plaats Nogueiras, zijn nog enkele gedeelten van een eenvoudige via romana te zien, breed genoeg
voor één ossenwagen.
Het oorspronkelijke dorp bevond zich in de Casas de Baixo-vallei, ongeveer 500 m ten
westen van het huidige Estevais. De inwoners hebben het op een gegeven moment moeten verlaten,
omdat de plaats ongezond was, maar misschien ook om dichter bij de weg te zijn. |
|
|
De oudste nog bestaande huizen, gebouwd met losse stenen, dateren zo goed als zeker uit de 17e eeuw. Boven de deur van de kerk is de bouwdatum 1700 aangegeven.
In de kapel aan het einde van de straat, die eerder dan de kerk werd gebouwd, bevindt zich een interessant beeld vermoedelijk uit de 13e eeuw.
Het oude kerkhof is waarschijnlijk het laatste in zijn genre dat nog in Portugal bestaat. Bijna bij alle graven blijkt de invloed van onze Arabische voorouders, want de plaats van het hoofd van de overledene wordt niet gemarkeerd door een kruis, maar door een staande steen. Sommige graven hebben twee stenen, om aan te geven dat daar door gebrek aan ruimte zich meer dan een lijk bevindt.
De meest welvarende tijd van Estevais is het einde van de 19e eeuw geweest, toen het ruim driehonderd inwoners telde.
De emigratie, het gebrek aan economische impulsen en de verwaarlozing van de landbouw hebben na de Eerste Wereld Oorlog bijgedragen tot zijn progressieve neergang.
En uiteindelijk hebben de bouw van de spoorweg in de jaren 30 en tien jaar later de aanleg van de weg tussen Moncorvo en Mogadouro, beide op 6 km afstand, Estevais zijn plaats als doorgaande route ontnomen en een groter isolement veroorzaakt.
Het dorp telde eind 2005 honderdvijftien inwoners. Daarvan waren drieentachtig ouder dan zeventig jaar.
|
|